Na het laatste smsje maandagavond van Jelle: het is koud! had ik niets meer gehoord. Tja, geen bericht is goed bericht, zul je zeggen, maar toch had ik graag nog een sms gehad. Iets als: Mam, het is hier te gek. Helemaal niet meer koud gehad. Ik heb toch echt wel de goede schoenen bij me om te klimmen en te abseilen en helemaal geen last van mijn hoogtevrees. Alles is leuk, halleluja!!!
Maar alles wat ik kreeg: niets!
Tot vanmiddag! "Ik heb gisteren berggeklommen, heb alles gedaan. Nu wordt het saai, ik ga nu fietsen. Ik heb zin in vrijdag." En ik, TROTS!!! niet normaal. Mijn grote zoon die op handen en knieen een arena in Frankrijk beklom heeft alles gedaan, van klimmen tot tokkelen etc.
En eerlijk is eerlijk, ook ik verheug me op vrijdag! en dat saaie fietsen... dat zal uiteindelijk ook wel meevallen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten