foto

Ik wil al heel lang, heel, heel erg graag een mooie zwart/wit foto van de kinderen op canvas.
Nou, leuk, moet je doen, zou je denken. Maar... wat ik ook doe en hoe ik het ook probeer, ik krijg ze niet allemaal tegelijk goed en lachend op het plaatje. Dan kijkt die weer niet en dan heeft de ander de ogen weer dicht en dan krijgen ze allemaal de slappe lach of ze kijken juist weer zo serieus dat je zou denken dat er een ramp gebeurd is. Een uitdaging is het! Spontaan heb ik ook al geprobeerd, maar toen keken er drie net iets te verrast:-0 Ooit zal het toch wel lukken en tot die tijd geniet ik dan maar van de net niet gelukte exemplaren, want gelukt of niet ze blijven toch leuk!

net vakantie!

Wat een heerlijke dag. Niets anders dan genieten van het weer, van de tuin en het niets hoeven. Tja, voor Senne bestond dat niets doen, uit niets kunnen. Dus hij kon niet genieten net als zijn zus van het badje. Maar hij nam het zoals het was. Superknap, niet één keer gezeurd. We hadden nog wel voorgesteld zijn arm in te pakken zodat hij even in het badje kon zitten om af te koelen. Maar dat sloeg hij toch maar af en ging lekker verder met zijn Donald Duck-pocket die hij gisteren van Jelle had gekregen.

Sau Ling daarintegen zat om 12.00 uur in het badje en zat er een paar uur later nog . Als een gerimpeld oud vrouwtje kwam ze eruit, maar toch wilde ze 's avonds ook nog even onder de sproeier. Dat was wel erg koud, want in het badje zat natuurlijk ook warm water.

Maar ook daar had ze snel iets op gevonden, gewoon met de paraplu:-)))

up date

Luuk is helemaal uit zijn dak gegaan van het KISS concert. Hij vond het echt te gek en ook papa was superenthousiast. 3,5 uur maar liefst hebben de oude rockers op plateauzolen het publiek vermaakt. Niets van even je riedeltje afwerken en naar huis, nee, na 3 uur vroeg Paul stanley :"jullie zijn toch nog niet moe?" en kwam er nog een toegift van een nummertje of 7.
Dus Luuk kwam gewapend met een kiss-shirtje en een poster terug en was echt heel gelukkig met zijn cadeau!


Maar goed dat was vrijdag. Zondag gingen we gewoon nog even door met feesten en hebben we zijn verjaardag en vaderdag(of eigenlijk vaderochtend) gevierd. Het was erg gezellig en Luuk is nu wel erg dichtbij zijn eigen laptop, waar hij al heel lang voor aan het sparen is.
Dinsdag was het natuurlijk weer feest, want toen was hij echt jarig. Hij wilde heel graag een Engels ontbijt. Brrr, je moet er niet aan denken, maar ik stond dus om 7.00 uur s'ochtends worstjes en spek te bakken. En natuurlijk scrambled eggs. De witte bonen in tomatensaus mocht ik laten zitten, maar in plaats daarvan wilde hij wel aardappelsalade


En natuurlijk wordt zo'n stevig ontbijt op bed geserveerd!

Sau ling riep toen ze wakker werd meteen:"Wat ruik ik?" En toen ze Luuk's ontbijtje zat, keek ze verlekkerd en vroeg:"Krijgen wij dat ook?" Natuurlijk, dus ging ik nog even verder met bakken en zijn ook de andere bloedjes met een goed ontbijt de dag begonnen!
Op zich vond ik het bodempje wel een prettig idee, wetende dat de twee oudsten midden in hun proefwerk week zaten en normaal alleen ontbijten omdat het MOET van ons!
Ik weet dus wat me te doen staat ;-))
En de dag werd alleen maar feestelijker, want Martin kreeg te horen dat hij van af 1 juli een vaste aanstelling krijgt bij VSO de Korte Dreef. Zóóóó gelukkig als we daar mee zijn. Heerlijk, dus daar moest op gedronken worden. En de Prosecco smaakte nog beter na zulk nieuws :-)))))


Donderdag wilde Senne voor de wedstrijd Nederland- Kameroen zelf ook nog even voetballen. Maar al snel kwam hij huilend terug. Een buurjongetje had de bal per ongeluk keihard tegen zijn hand geschoten en daarbij knakte zijn pols naar achteren. Na even gekoeld te hebben leek het allemaal wel mee te vallen. De pols werd niet echt dik en Senne is gewoon lekker gaan slapen. 's Nachts kwam hij er nog wel een keer uit, maar toch ging hij na even lekker bij mij in bed te hebben gelegen weer gewoon slapen in zijn eigen bed. De volgende ochtend klaagde hij nog wel een beetje over pijn en dat hij niets kon doen, het is nl zijn rechterpols en hij is rechts. We waren er dus wel overuit dat hij flink verstuifd(zoals Senne zelf zegt) was.
Maar na school belde opa mij op mijn werk en vertelde dat hij toch nog wel erg pijn had. We besloten dat opa de vervangend arts zou bellen(waar is je eigen huisarts als je hem nodig hebt: op vakantie!!!) en even langs zou gaan. En idd er zat toch een breukje in de pols en hij kreeg gips. Het arme mannetje. En nu moeten we hem dus maar flink verwennen vindt hij( en wij ook!) Dus ben ik nadat we Luuk bij de muziekschool hadden afgezet, met Senne naar de Italiaanse ijssalon gegaan voor een heel groot en lekker ijsje.

Automatisch dwaalde mijn gedachten af na eerdere gipsavonturen met de kinderen. Jelle toen hij drie was en zijn duim tussen de autodeur kreeg(ieuw)
En Luuk die in augustus 2007 zijn scheenbeen brak op de skatebaan met zijn skatestep(gruwel)
Naast de lichamelijke schade was er bij hem ook nog de enorme teleurstelling en het ongeloof over het feit dat mensen (van kind tot jongere tot volwassenen) hem daar gewoon lieten liggen en dat er 2 jongens waren die hem nog gingen filmen ook. Iedere keer als ik daar aan denk, draait mijn maag nog om van ellende. Dat arme mannetje met zoveel pijn gewoon op de straat laten liggen terwijl mij een week geleden in mijn BHV herhaling weer op het hart werd gedrukt dat je in die gevallen 112 moet bellen en geen risico's moet nemen. Gelukkig is hij er weer helemaal bovenop gekomen, lichamelijken geestelijk. Maar toch, iedere keer als ik er aan denk begint mijn bloed weer te koken.

Wat een klein ventje was het toen nog, hè?

boefje

als je haar zo ziet genieten van een heerlijke fruitsalade met d'r lieve koppie dan zou je het niet verwachten, maar ik kreeg toch echt net een telefoontje van de moeder van een vriendinnetje. De twee boefjes hadden iets uitgehaald, zo zei ze. Ze hadden zich boven uitgekleed en elkaar helemaal van top tot teen ingesmeerd met tandpasta:-0

Nu weet ik dat ons dametje dol is op het smeren met allerlei crèmepjes en ook vaak zegt dat ze zulke droge beentjes heeft dat ze toch nodig weer moeten worden ingesmeerd. Maar met tandpasta?... Nee, dat had ze nog niet eerder geprobeerd. Er zal wel niets anders voor handen geweest zijn;-)

Ze staan nu met z'n tweeen onder de douche bij N. en ik krijg haar dus weer gewassen en welriekend terug. Ben benieuwd wat tandpasta doet met je huid, maar veel goeds zal het niet zijn. En haar huid is al zo droog!

Lief en zoon zijn ondertussen vertrokken richting het Gelredome, ben benieuwd wat het gaat worden voor ze vanavond. Wordt vervolgd!

bijna 13

Over 4 nachtjes wordt deze kanjer al weer 13 jaar. Ongelooflijk dat wij al 2 van die grote jongens hebben.
Nog voor we konden vragen wat hij graag zou willen hebben voor zijn verjaardag gaf hij al aan(en dat is al wel een half jaar geleden) dat hij héél erg graag naar het concert van KISS zou willen in het Gelredome. Toch een paar maandjes later nog eens geverifieerd, maar hij wilde nog steeds voor zijn verjaardag naar KISS!





Dus ik het internet op en twee kaarten besteld. Eén voor Luuk en één voor papa. Luuk heeft zijn liefde voor deze glamour/ hardrockband natuurlijk niet van een vreemde. En dus gaan zij samen vrijdagavond, nadat ze bij de Mac geweest zijn(ja, dat hoort er natuurlijk ook bij) naar Luuk zijn eerste concert. Ik word er zelf al helemaal blij van, ik hoop zo dat hij er van geniet!








En dan heb ik zaterdag nog een feest van mijn werk en gaan we, allen in't wit, met de bus naar Nijmegen. Nu maar hopen dat we niet in de zeikende regen moeten klootschieten, hoewel, dan heb ik pas echt een uitdaging met mijn wit weer wit krijgen;-))


En dan is het feesten nog niet voorbij, want op zondag vieren we Luuk's verjaardag (en een beetje vaderdag).
Hopen op mooi weer, maar ook zonder zon wordt het vast weer erg gezellig!

grrrrr

Kan iemand even een roze wolk hierheen gooien? Ik ben er zojuist voor de zoveelste keer af gesode....!

Tja, dat het leven met kinderen niet altíjd leuk is, weten we allemaal, maar...WAAROM VERGEET IK DAT DAN ZO SNEL WEER????? Misschien omdat het vaker wel heel erg gezellig is!

Maar vanavond dus even niet!

Hier hebben er 4 last van chronische vermoeidheid, want ah, zo lekker weer, mogen we nog even buiten spelen? Nog even dit , ah, nog even dat? En tuurlijk, ik ben de broerdste niet. En toch, uiteindelijk heb je jezelf er weer mee. Want na wat avondjes iets later kan niemand meer iets van een ander hebben en uiteindelijk heb ik het dan gedaan:-o

We hebben dus een rustig avondje voor de boeg. De twee kleintjes liggen al een tijdje op één oor en de twee groten moeten op hun kamer blijven.Hmm, ik denk dat ik maar eens vroeg naar bed ga!

mooie dame

En dat is ze. In haar nieuwe jurkje en spierwitte legging. Ik ben blij dat ik er een foto van heb gemaakt, want ik weet niet hoe andere mama's (en papa's) dat doen, maar een wit kledingstuk is bij ons nooit een lang leven beschoren. Na één keer dragen maar liefst, zijn de knieen niet meer om aan te zien. Hij zit nu voor de zoveelste keer in de was. Heeft kennisgemaakt met de ossegalzeep en ook het nagelborsteltje en de oxi vanish mochten niet baten. Nou, ik moet wel zeggen dat de vlekken wel minder worden, dus er is nog hoop! En... als iemand nog een tip heeft...

wat te doen ....

Wat te doen in een regenachtig weekend. En als je zus dan ook nog in huilen uitbarst dan moet je iets verzinnen wat de gemoederen weer tot rust brengt en misschien zelfs een glimlach op het gezicht tovert. Dus mochten ze cupcakejes bakken. Staat altijd garant voor plezier.
Samen roeren en...

samen proeven natuurlijk. Uiteindelijk gingen we daarna ook nog gezellig eten bij mijn lieve vriendinnetje en Senne's beste vriend, dus geen reden meer voor tranen en verdriet.

En de babi ketjap ws weer heerlijk, C!!

Maar als het dan mooi weer is dan kun je lekker de tuin in en Senne is de laatste tijd nogal in to klussen. Tja, had zijn vader dat nou ook maar eens;-))

Maar goed, als het zo door gaat dan hoeven wij in de toekomst nooit meer een klusjesman/vrouw in de arm te nemen dan hebben wij onze eigen kluskoning: Senne... Voor al uw klussen in en om huis!!!

Het begon met het in elkaar timmeren van een tent. Een echte oranje Donald Duck tent, zoals hij hem zelf noemt. Met hamer, spijkers, hout en wat bamboestokken(en een klein beetje hulp van zijn grote broer Luuk) stond daar ineens een prachtexemplaar." Eindelijk kan ik even alleen zijn en rust hebben!"Was zijn commentaar en geef hem eens ongelijk, met altijd mensen om je heen. Van broers en een zusje tot buurkinderen of vriendjes en vriendinnetjes. In huize Lensink is het meestal een zoete inval.



Maar Senne had nu een plek om rustig zijn Donald Duckjes te lezen en dat heeft hij dan ook gedaan. Uren achter elkaar. want zoals hij zelf zegt is hij verslaafd aan die eend. Maar kijk eens hoe lekker hij erbij ligt.

Al snel was het volgende project geboren. Een echt autoglijbaan. Eerst binnen, maar dat vonden we niet zo'n goed idee, dus dan in de tuin verder knutselen.

Heel geconcentreerd. En hij heeft niet één keer op zijn vingers geslagen!

trots

Na het laatste smsje maandagavond van Jelle: het is koud! had ik niets meer gehoord. Tja, geen bericht is goed bericht, zul je zeggen, maar toch had ik graag nog een sms gehad. Iets als: Mam, het is hier te gek. Helemaal niet meer koud gehad. Ik heb toch echt wel de goede schoenen bij me om te klimmen en te abseilen en helemaal geen last van mijn hoogtevrees. Alles is leuk, halleluja!!!
Maar alles wat ik kreeg: niets!
Tot vanmiddag! "Ik heb gisteren berggeklommen, heb alles gedaan. Nu wordt het saai, ik ga nu fietsen. Ik heb zin in vrijdag." En ik, TROTS!!! niet normaal. Mijn grote zoon die op handen en knieen een arena in Frankrijk beklom heeft alles gedaan, van klimmen tot tokkelen etc.
En eerlijk is eerlijk, ook ik verheug me op vrijdag! en dat saaie fietsen... dat zal uiteindelijk ook wel meevallen!!

loslaten
Het blijft lastig, vooral bij de oudste. Misschien geldt dit niet voor iedereen, maar toen ik vandaag thuiskwam nadat ik Jelle had uitgezwaaid, omdat hij een week naar een outdoorkamp gaat in de Ardennen, kwamen er toch een paar traantjes.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het fantastisch voor hem, maar het is ook een stukkie loslaten.
Ik ben dan ook de moeder die mét zakdoek richting schoolreisjesbus gaat en die bij iedere voorstelling gegeven door één van de bloedjes het niet droog kan houden. Wel moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat die eerste keren de lastigste zijn.
Anyway, hij gaat daar een heerlijke week hebben en ik ga gewoon over tot de orde van de dag.
Maar stiekem verheug ik me héél erg op vrijdag, als hij weer veilig terug is.
Truttig hè?