Alaaf!!!!Carnaval 2010. We lopen dit jaar mee in de optocht. Onder de noemer 'dat moet je toch
één keer in je leven doen' had mijn vriendin
Claudia het voortouw genomen en een aantal mensen bij elkaar getrommeld en zo ontstond de Hattrickwagen! Het thema was
Leutekum Alaafrika!
De kinderen zouden ook allemaal meedoen. Maar voor hen begon de carnaval natuurlijk op school.
Sau Ling wilde zonder twijfel als
Mega Mindy, haar grote super heldin en
Senne wilde , hoe verrassend, voor het 4de jaar als leeuw. Het schminkwerk bij
Sau Ling was dan ook geen probleem ;-)) , maar
Senne moest er wel even voor gaan zitten.
Scheelt dat hij het heerlijk vindt al dat
gefriemel aan zijn gezicht,
not. Maar goed zonder al te veel stress konden we, ook nog op tijd, naar school lopen. Alle kinderen zagen er prachtig uit.

De klas van Senne werd gedomineerd door heksen en soldaten en bij Sau Ling in de klas waren de superhelden in de meerderheid. Geen boef die het in zijn hoofd haalt om daar wat uit te halen.
De mega Mindy's wilden best even samen poseren.
Tessa, Naomi en Sau Ling.
En de volgende morgen waren we al vroeg weer uit de veren om naar de schimmelpenninklaan te gaan, waar onze fantastische carnavalswagen gestald stond.
Het begon met een platte wagen met een door ons gemaakt voetbalveld met goaltjes en een middenstip en eindigde in een oude, afgeleefde caravan die we oranje verfden en volhingen met, trouwens mooie, posters.
De mannen zouden als voetballers gaan met shirtjes uit alle aan het WK-deelnemende landen en de vrouwen zouden verkleed gaan in een prachtige Afrikaanse jurk met dito hoofddoek.
Het had nogal wat voeten in aarde voor alles geregeld was. De man van de jurken werd bijvoorbeeld nogal gek van ons gemiemel en besloot op het allerlaatste moment toch maar de hoofdprijs te vragen. De caravan bleek niet te trekken, omdat het trekgedeelte(geen idee hoe dat heet) volledig verroest was. Er was heel wat laswerk nodig voor het weer een TREKhut werd. Toen vond koning Winter het nodig nog wat vrieskou uit de kast te halen en waarschuwde zelfs de GGD voor bevriezingsgevaar. Dus lag ik 's nachts wakker te malen over mijn lieve kinderen met bevroren vingers, tenen en neuzen. (Mien, waar ligt mijn feestneus?)
Dus allemaal een thermoshirt aan, 3 maillots, leggings en gewatteerde joggingbroeken en nog een tas met skipakken en dikke jassen in de caravan voor het geval dat.
Eenmaal aangekleed en geschminkt togen we naar Angela, waar de rest op ons wachtten en vanuit daar liepen we naar de optocht waar de mannen met de caravan zouden staan. De kou viel eigenlijk best wel mee, maar de caravan zagen we nergens. En toen... telefoon.
Band van de auto die de caravan zou trekken was lek, ze stonden al wel in de optocht, maar konden geen kant op. Claudia en Brigitte als een gek terug naar Angela om een andere auto op te halen en de auto met caravan zou rustig op de velg doorrijden tot de groep aan kon haken en dan zo verder tot we de auto konden wisselen. En zo geschiedde. Wij op een bepaald moment de optocht uit, snel auto's wisselen, kapotte auto in de berm en weer invoegen.
En toen werd het toch nog een groot succes. Het was erg leuk, de kinderen deden het super en dankzij mijn aandringen om toch echt nog een keer te gaan plassen voor de optocht( ja, maar mam, ik ben net geweest), was de enige die de hele optocht vreselijk nodig moest ikzelf :-(
Na de optocht nog even de kroeg in , maar daar hadden de kinderen heel snel genoeg van.
Dus belde ik mijn schatje (die carnaval íets minder leuk vindt;-))) om de kinderen op te halen . En mama?
Die heeft nog even doorgefeest.
Volgend jaar weer?!