Terug van weg geweest?

Ongelooflijk dat als je besluit even niet te bloggen, je ineens een jaar overslaat op het blog. Gelukkig niet in het echte leven, want man, we hebben geleefd. Er gebeurde zoveel en je kunt en hoeft ook niet alles te delen. Er waren fantastische dingen zoals de reis naar Chicago, maar ook nare dingen zoals het overlijden van mijn vader. Maar zoveel als er in een jaar gebeurt, zo snel lijkt het ook te gaan. En als ik de oude berichten terug lees, dan vind ik het zo leuk. Ik denk voortdurend; oh ja! Bijna een beetje een naar gevoel dat het afgelopen jaar niet op het blog staat beschreven. En tuurlijk, ik ben best druk, maar er moet toch af en toe een momentje te vinden zijn om hier even een updatetje te plaatsen? We zullen zien! Maar dat ik opnieuw met goede moed begonnen ben, moge duidelijk zijn.

goede idee!

Soms is het nodig om ruimte te maken in huis en hoofd. Van die klusjes die je tot in de eeuwigheid wilt uitstellen. En dat doe ik dan dus ook. Maar het blijft wel in mijn hoofd hangen.

In het begin kan ik die gedachten heel goed blokken. Hé, ik ben al druk zat of het loopt niet weg(was het maar waar!) of dat doe ik volgende week wel(haha, dus niet!!!) Zulke argumenten zijn dan heel lang genoeg om het toch zeker voor een week of wat niet meer in mijn hoofd tegen te komen. Helaas, na verloop van tijd dringen die gedachten toch heel stiekem steeds iets sneller weer binnen en krijg ik er op het laatst zelf een nachttaak aan om ze te verdrijven. Het lijkt dan ook ineens dat elk ander mens wél in iedere kast en la opgeruimd en geordend is. Zo lees ik in LINDA. de voordelen van het niet uitstellen van klussen. In de Esta een verhaal over je persoonlijke opruimcoach en vertellen vriendinnen over alle zo handig op jaartal ingeplakte foto's en de geordende administratie, lekker overzichtelijk in mappen.

Aaaaarggg!!!

IK WIL HET NIET HOREN!

Ik weet het, ik ben gewoon jaloers. Jaloers op zoveel overzicht en rust. En ik wil het ook.
Dus spreek ik mezelf vermanend toe en begin bij het begin.
De grote kast(ja, zo heet hij echt!)
Achter de vele boeken die er in staan heb ik ongeveer 5 schooljaren aan werkjes van de kinderen gegooid. Nadat ze lange tijd in de kamer hebben gehangen kan ik ze nog niet weggooien. Mijn schatjes hebben daar bloed, zweet en tranen in gestopt en dat kan toch onmogelijk eindigen in de papiercontainer. Maar de weggooier in mij komt dan weer met tegenargumenten; je kunt toch niet alles bewaren, straks zit je nog in SBSreportage; verzamelwoede! Wat een dilemma!
Tot ik op een blog van een andere moeder dé tip van het jaar las. Zij maakt van alle werkjes een foto en gooit ze daarna weg. Wat een idee zeg. Dus stond ik van de week 168 foto's te maken en gooide ik, toch nog met een vreemd gevoel in mijn buik, (bijna) alle werkjes weg. Ik sopte de kast uit en stofte de boeken af, ik heb zelfs alle planken omgedraaid. Ruimte in huis en hoofd dus.
En nu maar wachten tot ik weer wakker wordt gehouden door de"je-moet-nog-foto's-inplakken hersenspinsels. Er zijn er deze week namelijk heel wat bijgekomen!






tekening van Senne groep 4









verftekening van Sau Ling groep2

jáááárig!!!

Pfffft. Das toch niet zo makkelijk om je blog regelmatig te updaten. Ik dacht altijd; Makkie, maar door de beslommeringen van alle dag komt het er zomaar een paar maanden niet van. Maar nu, ons meisje werd 6 jaar. Dat is wel een goede reden om weer eens wat te schrijven en een fotootje of wat te uploaden. Want ze was heel erg jarig. 2 weken hieperdepieper, geen dag kwam het niet ter sprake. En wat wil je dan voor je verjaardag(na schoenen zetten, pakjesavond en een vrijgevige nepkerstman(omama, ik weet écht wel dat jij dat bent, hoor!)
Maar er bestond geen twijfel over; En grote fiets met bloemen en het liefst roze. Dus speurden we samen het internet af en kwamen op een supercoole (hoe schrijf je dat??????) fiets met mandje voor en poppenzitje achter en in het roze! Dus bellen, nee, sorry mevrouw de roze hebben we niet meer. Oke zoeken we even verder. Maar na de derde die de roze niet meer had, (maar we hebben hem wel in het blauw, mevrouw) dacht ik in een hippe beachecruiser maatje klein een leuk alternatief te hebben gevonden.
Daar dacht dochterlief toch een beetje anders over.
Néé mam, dan wil ik hem in het blauw! HUH? Ik had het haar niet eens gevraagd, want immers zo dacht ik ; Roze it is!
Maar nee, het mandje en poppenstoeltje wogen veel zwaarder dan de kleur en eerlijk is eerlijk, in het blauw was hij ook Wauw!
Dus ik weer bellen.

Ja, mevrouw in het blauw prima, mevrouw. Komt voor elkaar, mevrouw, dinsdag zijn we in de buurt, mevrouw. Tot dan, mevrouw en betalen?, bij de chauffeur, mevrouw!
Ja, oke ik ben (bijna) 36, maar nu weet ik het wel, MENEER!
Woensdag was ze jarig dus alles in kannen en kruiken. Aangezien ik de bewuste dinsdagmiddag nog een vergadering had om 15.30 uur, had de chauffeur beloofd alles op alles te zetten om voor 15.00 uur ons huis aan te doen. En zo geschiedde. Ik was blij en kon de man wel kussen.
Bij de aanblik van de chauffeur besloot ik mijn blijdschap om te zetten in een fooi, maar mijn dank was even groot.

Totdat ik in de huiskamer de doos(ja, daar paste hij in(wat dacht u dan, mevrouw, voor deze prijs. U heeft toch wel een sleuteltje of schroevendraaier. Het is maar een wiel en een trappertje, mevrouw! ) van het bouwpakket haalde en daar een prachtige grijs met blauwe jongensfiets uithaalde.

Néééééé'! Gelukkig had ik het nummer van de chauffeur en die kon niet ver zijn. Meneer, ik heb de verkeerde fiets, mijn fiets ligt nog in uw auto, toch, toch????
Nee, mevrouw ik heb niets meer.

Wát?

Dat meen je niet. Het zweet brak me uit. Nee, dat kan niet , ze is morgen jarig, ik moet die fiets. Mevrouw ik heb hem echt niet, belt u even met het bedrijf zelf. Okee, sprak ik ontdaan.
Maar ondertussen wachtten er 3 mensen op mij voor een overleg én had ik mijn mobiel op mijn werk laten liggen(doet ze anders nooit!)
Nog snel één telefoontje : Oh, K.. hoorde ik op de achergrond, tja verkeerd geladen, mevrouw. Hou op met je gemevrouw en regel dit, sprak ik wanhopig. We proberen TNT post, dan heeft u hem morgen voor 12 uur. Snik, ik wil hem voor 7.00 uur, maar het leek me niet slim om die eis nu op tafel van de bijna even wanhopige meneer aan de andere kant te leggen. Ik bel u zo terug! Gelukkig was Jelle thuis, want ik moest echt weg en hij zou de boodschap aan nemen.
En zoals bij thuiskomst bleek, het was ondertussen 17.30, TNT had geen tijd voor deze spoedklus en het zou vrijdag worden.

PARDON????

Zijn jullie @%$^%$^helemaal gek geworden? Ik wil hem nu, nu, nu.
Tja, mevrouw, het is niet anders.
Oh. jawel, ik kom er nu aan!
Wát zegt u , mevrouw? U komt toch van achter Arnhem.
JA, MENEER, dat heeft u goed onthouden(dát dan weer wel, had je hoofd maar bij de goede lading gehouden), maar dat zei ik er maar niet bij.
Maar, mevrouw wij zitten in Utrecht.
Ja, meneer.
En na veel 5en en 6en mocht ik komen. Meneer wilde eerst afspreken bij een tankstation langs de snelweg om de fiets om te ruilen en toen ik daar nogal verbaasd op reageerde werd het een bungelopark waar ik bij de poort maar even moest bellen. Gelukkig ging mijn grote Luuk mee, voor de gezelligheid en voor de veiligheid. En zo geschiedde dat ik op een donker weggetje in Utrecht in de buurt van een niet te vinden bungelopark een fiets stond om te ruilen en óók nog de bezorgkosten terug durfde te vragen.
Het waren overigens hele nette mannen en zo beleefd ook.
Ze zeiden steeds mevrouw tegen me!
Toch waren we blij dat we op de terugweg waren en nadat we thuis na wat gesleutel een prachtige fiets hadden staan konden we ons geluk helemaal niet meer op. En Sau Ling ook niet toen ze hem de volgende dag mocht onthullen.

Zonnig Spanje

Wat is dat lekker om als het in Nederland koud en nat is even weg te zijn en te genieten van zon, zee en strand. Zo togen wij met de hele familie Lensink naar het zonnige zuiden en vierden zo, dankzij pa en ma, de herfstvakantie in Spanje. Heerlijk hebben we het gehad. Maar soms zeggen fotos genoeg dus hierbij...

wachten op het vliegtuig!

uitzicht vanaf ons balkon!

neefjes en nichtje héél spontaan op de foto!

Stukkie lopen, even zitten!



blij meissie op het strand!

blij manneke in de branding!




Luuk in de zee!(goed kijken)

Jelle en Luuk aan het vliegeren!



Senne en ik!

op de Catamaran op de Middellandse zee!




Barcelona's Gaudi museum!

En natúúrlijk Camp Nou of Nou Camp, wat overigens nieuw veld betekent!

En toevallig speelde FC Barcelona een wedstrijd tegen Kopenhagen en dan wil je wel ff wten hoe duur zo'n kaartje is, want misschien, misschien... Niet dus!

Mooi stel!


Sau ling en neefje Gijs in het zwembad!

Voorlezen

Senne kwam tussen de middag thuis van school met het verhaal dat hij mee gaat doen met een voorleeswedstrijd. Geen idee waar en wanneer, maar zelf wist hij ook niet veel meer dan dat je binnen 4 minuten een boek moest lezen. Na de boterham ging hij meteen oefenen. En dat liet zijn zus zich welgevallen. Want zij vindt het heerlijk om voor gelezen te worden. En ik? Ik moest goed kijken en luisteren en eventueel tips geven, zo was Senne's verzoek :-)
Maar na het lezen kwam hij zelf al met een conclusie; Meer de luisteraar aankijken, minder haperen(al vond ik eigenlijk dat hij verbazingwekkend weinig haperde) en meer de plaatsjes laten zien! Nou, hier kan menig juf en meester nog een voorbeeld aan nemen!!!

Fan van Ben

Er zijn een paar series die ik heel erg graag zie op t.v. Dat zijn Flikken Maastricht en Penoza. Gisteren hebben we weer met z'n allen genoten van een superspannende aflevering van Penoza. Wat een goede serie en ik vind het heerlijk om me een hele week erop te kunnen verheugen. En Flikken Maastricht vind ik ook erg leuk. En daardoor kijk ik dus geen The Voice of, en kan ik op zaterdagochtend op het voetbalveld niet meepraten over de mooie voices die er nu weer te horen waren. Maar voor Ben Saunders ben ik toch maar eens even you tube op gedoken en ....

Kippenvel. Dus hierbij dan nog maar eens!

fijn, die zondagen!

Wat heerlijk als het na 6 drukke dagen dan weer zondagochtend is geworden. Eerst heerlijk uitslapen, want zelfs op zaterdag gaat tegen half zeven/ zeven uur de wekker om voor dag en dauw op het voetbalveld te verschijnen. Oók heel erg leuk(als je er eenmaal staat), maar dat maakt het kunnen blijven liggen op zondag nog fijner. En als we dan uit bed komen en heerlijk lang met de hond hebben gewandeld(meestal Martin en ik samen, want dat kan best als de twee oudsten thuis een oogje in het zeil houden) dan uitgebreid ontbijten. vandaag was Senne de man van de bak en kookkunst en Sau Ling nam het tafeldekken voor haar rekening. En papa, die mocht ook een beetje helpen ;-)) En buiten het tafeldekken wilde ons dametje ook nog wel erg graag op de foto!