vakantie deel 1

Wat een heerlijk weer hebben we toch deze vakantie. En wat luxe om samen met lief en alle kinderen 6 weken vrij te hebben. Het begin van de vakantie en het feit dat ons meisje alweer 2 jaar bij ons woont hebben we heerlijk gevierd bij Vivaldi. De kinderen vonden het geweldig dat ze, voor al het lekkers geserveerd werd, al konden beginnen aan de pelpinda's. En dat ze de doppen op de grond mochten gooien was ook een feestje op zich. Aangezien het óók die dag heul, heul, héul warm was, konden de kinderen lekker buiten spelen. Jelle en Luuk gingen zelfs tussendoor even voetballen op een leeg weiland. Super gezellig en heerlijk gegeten.

Met de paar dagen tussendoor dat het even wat minder warm was, togen wij naar de koffieboerderij. Altijd leuk! Sau Ling was helemaal gek van de kabelbaan en altijd wel een broer in de buurt die zo gek is om je te helpen. Lief! En Senne verzot op zand, (ik moet het regelmatig uit zijn oren halen) liet zich zelfs door het gips niet tegenhouden. Hij kreeg gelukkig een zwemgipsje zodat ook hij in het nieuwe badje kon genieten van wat afkoeling. Wat een uitvinding. In het begin is het een beetje eng, vooral nadat de mevrouw van de gipskamer haarfijn uitlegde wat er kon gebeuren met je huid als het gips of vooral de katoenen kous onder het gips, niet goed zou drogen. ik zal jullie de details besparen, maar erg fraai was het niet. Senne had dus in het begin wat moeite met een flinke duik en kwam de eerste paar keer als hij het water toch niet kon weerstaan steeds met de fohn aan gesneld en zat ik vervolgens een kwartier met de fohn op de koele stand over zijn onderarmpje te blazen. Na een aantal keer hadden we wel in de gaten dat het zonder fohn net zo snel droogt (immers buitentemperaturen van 30+) en was er geen enkele belemmering meer. En na nog een week was het al gedaan met het gips, gelukkig, want dat zwemt, graaft en speelt toch het allerfijnst.

Oja, en het feit dat we geen wereldkampioen zijn geworden. Ik kan er nu pas weer over praten. Nee, das wat overdreven.

Maar van mijn vriendinnetje hoorde ik de tekst die volledig mijn gevoel van dat moment beschreef (ik bejubelde haar nog voor haar verwoording, maar zij gaf schoorvoetend toe het niet zelf bedacht maar uit de telegraaf te hebben ;-) Who cares...) IK BEN ONTROOSTBAAR TROTS OP ORANJE en zo is het...