kip versus mens

Vandaag liep ik met Sau ling door het park om haar naar een vriendinnetje te brengen. Zegt ze in eens:" Een kip legt een ei en wij leggen een baby!"

Je snapt dat ik niet meer bijkwam van het lachen!

voetbalkanjer

Tegenwoordig staan we op zaterdag weer vroeg naast ons bed om tegen een uur of 7.45 richting het voetbalveld te gaan(wie dat toch ooit bedacht heeft >:-( ) En dan sta je dus met dikke ogen en een zonnig humeur in alle vroegte die lieve kanjers aan te moedigen. Zaterdag was het weer mijn beurt, joehoe, en togen we met het hele cluppie richting Hummelo/Keppel,HC, vroeger H&K of te wel Hazen en konienen of hukken en krukken. Maar.... uit, altijd lastig! In de geweldige kleedkamers die HC rijk is, ahum, hesen onze mannen en dame zich in het DZC tenue. De mama's de kantine in voor een bakkie thee of een (sterke) bak koffie. Maar uiteindelijk moesten we toch echt het veld op en kon de wedstrijd beginnen. Senne wilde deze wedstrijd heel erg graag keepen en stond dus 2x twintig minuten redelijk stil. 1-0, 2-0, 3-0,etc etc. De eerste doelpunten juichten we nog erg hard, maar met het verstrijken van de wedstrijd was deze mama zo aan het kwekken dat de ouders van de tegenstander moesten zeggen:"eh....dames, jullie hebben weer gescoord!" En wij dan alsnog joelen en klappen waarop iedereen in het veld zich omdraaide en ons nietbegrijpend aankeek. Uiteindelijk wonnen we, ja, zelfs bij de F-jes geldt het WIJ-gevoel, met 7-1 of eh... 1-7 moet ik zeggen. Marlies, de moeder van Giovanni maakte nog een paar mooie foto's. En het moet gezegd; wat een fantastische keeper. Van der Sar, eat your heart out!!!!!

Lente

Wat een heerlijke dag vol zonneschijn en lente. Truien uit t-shirtjes aan. En dus werden de witte armpjes weer voor het eerst aan de zon blootgesteld!

En... fietsen, ze doet niet anders!

Fietsen

Wat begon met een heel boos gezicht kon gelukkig na 20 rondjes en een gebroken rug van mama en héél veel doorzettingsvermogen van dochterlief afgesloten worden met een lach.
Fietsen! Wat was ze bang om te vallen. Waar de 2 oudste ruim voor hun 4de verjaardag konden fietsen en Senne met 4,5 zo weg reed had het bij Sau Ling meer voeten in aarde. Ze is waarschijnlijk veel te klein op een veel te grote fiets gezet en toen een aantal keer zo gevallen dat alleen het praten over leren fietsen al reden voor paniek was. Vorig jaar zomer hebben haar dus ook maar lekker op haar roze driewieler laten crossen, maar nu ze 5 was vond ze zelf toch eigenlijk wel dat dat niet meer kon. En om eerlijk te zijn had ze daar wel gelijk in.
Dus de eerste zonnige dag , vorige week zondag, wij naar buiten. Echt gezellig was het niet in het begin. Poeh, wat was ze boos en natuurlijk had ik het gedaan. ik hield haar niet goed vast en dan hield ik haar weer te goed vast en....
Tot ik op een gegeven moment de handdoek al zelf in de ring wilde gooien en madam in eens wegreed!! Wij gillen, joelen, filmen en klappen. Knap hoor al was het nog wat wiebelig en lukte opstappen en remmen nog niet helemaal ze had het toch maar mooi gedaan.
En ondertussen heeft ze zelf zo had geoefend dat ze nu ook zelf op kan stappen en bochten kan nemen. We zijn supertrots op haar.